Dit project richt zich op zowel onderzoek als ontwikkeling van nieuwe kattenvaccins. Het omvat onderzoek naar vaccins tegen ziekteverwekkers waar momenteel nog geen vaccins voor beschikbaar zijn, evenals verbetering van bestaande vaccins. Deze verbeteringen kunnen gericht zijn op aanpassingen aan veranderde ziekteverwekkers, het bieden van betere bescherming, het verminderen van bijwerkingen, het optimaliseren van toedieningsroutes, of het combineren van bestaande vaccins om het aantal vaccinatiemomenten te verminderen. Studies binnen dit project zijn van essentieel belang om te voldoen aan de eisen voor Europese productregistratie van (nieuwe) vaccins. Bij de ontwikkeling van kattenvaccins worden naast katten ook andere diersoorten ingezet. Dit gebeurt om te onderzoeken of een nieuw vaccin veilig is voor andere dieren waarmee katten in contact kunnen komen. Door het vaccin op deze dieren te testen, kan worden bepaald of het vaccin veilig kan worden gebruikt in een omgeving waar verschillende diersoorten samenleven. Ook worden andere diersoorten ingezet voor het verkrijgen van materialen die gebruikt worden voor de ontwikkeling van laboratoriumtesten om de werkzaamheid en kwaliteit van vaccins te bepalen zonder dat daarbij dieren nodig zijn.

Vaccinaties zullen worden toegediend via de neus, mond of middels injecties. Tijdens de studies zullen meerdere keren bloed en neusuitstrijkjes bij de dieren worden afgenomen. Ook zullen de dieren regelmatig worden gewogen en zal hun temperatuur worden gemeten. Voor het testen van de werkzaamheid van vaccins worden verplichte infectiestudies uitgevoerd, waarbij de dieren worden geïnfecteerd met de specifieke ziekteverwekkers waartegen het vaccin gericht is.

De werkzaamheid van een vaccin hangt af van de reactie van het immuunsysteem van het dier op het vaccin en het vermogen van het geactiveerde immuunsysteem om later in de tijd een infectie te overwinnen. Dit is een dermate complex systeem dat er op dit moment in de meeste gevallen geen betrouwbare vervangende laboratoriumtesten voor zijn. Als er een verband bestaat tussen de immuunrespons (hoe goed het lichaam antilichamen produceert) en bescherming tegen ziekte, dan zijn er mogelijk minder infectiestudies nodig om de werkzaamheid van het vaccin aan te tonen. Daarom wordt er voor elke ziekte waarvoor een vaccin wordt of is ontwikkeld onderzoek gedaan om zo’n verband aan te tonen om zo infectie studies te voorkomen. Daarnaast zijn voor de meeste vaccins labtesten ontwikkeld die de hoeveelheid werkzame stof in een vaccin kunnen bepalen, zonder daarvoor dierproeven te hoeven uitvoeren. Voor nieuwe vaccins zal altijd onderzocht worden of een laboratoriumtest in plaats van een diertest mogelijk is. Indien echter een diertest nodig blijkt, wordt er geprobeerd een bloedtest te ontwikkelen waarmee relevante antistoffen aangetoond kunnen worden om zo infectiestudies te vermijden.