De opbrengst is dat de getrainde techniek in een dierexperiment op de juiste wijze door de uitvoerende medewerkers wordt uitgevoerd. Hierdoor wordt de kans op ongeplande uitval van dieren verlaagd, het ongerief verminderd en de wetenschappelijke betrouwbaarheid van een experiment verhoogd. Een adequate training en het aanleren van een pro‐welzijn houding t.o.v. proefdieren zal het dierenleed verminderen dat tijdens het uitvoeren van experimenten kan ontstaan. Biotechnici, dierverzorgers, studenten en onderzoekers worden getraind zodat zij vertrouwd raken met het uitvoeren van een dierexperiment en proefdieren in het algemeen. Er wordt een bekwaamheidsdossier bijgehouden van iedereen die technieken aanleert of die zijn of haar bekwaamheid door training onderhoudt.

De dieren kunnen kortdurende angst, pijn, of stress hebben, doordat er (biotechnische) handelingen met hen worden uitgevoerd door mensen die hier nog niet ervaren in zijn. De training is juist bedoeld om ervaring hierin op te doen. Een bekwame trainer zal de training begeleiden en ingrijpen wanneer dit nodig is.

De dieren zullen worden gedood omdat ofwel het doden zelf een biotechnische handeling is die getraind moet worden, of om de dieren verder ongerief te besparen, of de dieren worden gedood omdat zij al overtollig waren en niet herplaatst kunnen worden omdat zij genetisch gemodificeerd zijn.

Voorafgaand aan iedere training wordt bepaald of de training daadwerkelijk nodig is en hoeveel dieren hiervoor gebruikt mogen worden met inachtneming van de alternatieven zoals hierboven geschetst om zo het aantal dieren zo laag mogelijk te houden. Indien mogelijk wordt altijd begonnen met oefenen op dode dieren of kunstmateriaal. Pas als de ‘trainee’ voldoende bekwaam is, wordt de overstap gemaakt naar een levend dier. Er wordt zo veel mogelijk geprobeerd om meerdere technieken en/of met meer mensen op één dier te oefenen. Omdat medewerkers met deze training doorlopend hun vaardigheden op peil houden, worden experimentele technieken op de juiste wijze uitgevoerd. Dit levert betrouwbare resultaten op waardoor uiteindelijk minder proefdieren nodig zijn. Er zullen voor de trainingen vooral surplus dieren worden gebruikt. Namelijk dieren die na einde experiment in leven blijven, dieren die overblijven uit fok of kweek, en dieren die om andere redenen overtollig zijn.

Door op de juiste wijze biotechnische handelingen toe te passen wordt ongerief zoveel mogelijk beperkt. Er worden passende rusttijden voor de dieren vastgesteld, zodat een dier niet overbelast wordt. Hoe vaak een handeling wordt uitgevoerd hangt onder andere af van de invasiviteit van de techniek, de bekwaamheid van de trainee en het verloop van de training. Elke trainee staat onder verantwoordelijkheid van een ervaren trainer, die bepaalt wanneer de leercurve een volgende stap in het onderwijstraject toelaat. Er wordt alleen getraind met trainers die bekwaam zijn (en als zodanig zijn beoordeeld) in het hanteren en behandelen van deze diersoorten. Om het ongerief zoveel mogelijk te vermijden en/of te verminderen wordt er indien nodig gebruik gemaakt van adequate sedatie, anesthesie en/of pijnstilling. Waar mogelijk wordt de techniek geoefend op een dier onder volledige anesthesie, welke aansluitend zonder bij te komen op humane wijze wordt gedood. Er wordt voorkomen dat een dier meer ongerief zal krijgen dan toegestaan voor deze training (terminaal, licht of matig), door het dier tijdig te doden.

Gezien de wettelijk voorgeschreven diersoort specifieke vaardigheid wordt er altijd getraind met de diersoorten waarmee ook onderzoek wordt uitgevoerd. De leeftijd van de dieren kan varieren van juveniel tot volwassen en zal afhangen van de beschikbaarheid van dieren die overtollig zijn (na experiment of uit fok of kweek), de handeling die getraind moet worden en eventueel de vereisten van het onderzoek waarvoor geoefend wordt.