Pulmonale arteriële hypertensie (PAH) is een ziekte waarbij er een verhoogde weerstand onstaat in de longslagader. Dit komt omwille van de ontwikkeling van complexe obstructieve letsels in en constrictie van de longbloedvaten. Dit resulteert op zijn beurt in rechterhart falen mogelijks met de dood tot gevolg. Over de oorzaken en mechanismen die meespelen in het ontstaan van PAH is te weinig gekend. In elk van onze organen, dus ook in onze longen, bestaat het bloedvatsysteem uit een gesloten cirkel met twee armen, een arteriële en een veneuze arm. Deze armen hebben verschillende eigenschappen en vele ziektes hebben enkel betrekking op één arm. Zo is bij PAH enkel de arteriële arm betrokken in het ziekteproces. Dat betekent wellicht ook dat eiwitten die specifiek in de arteriële arm tot expressie komen mogelijks een rol kunnen spelen bij het ziekteproces. Wij hebben recent een dergelijk eiwit ontdekt en in het huidige project willen wij dan ook de rol van dit eiwit in het ontstaan van PAH bestuderen. Meer concreet wensen we na te gaan of een verminderde aanwezigheid van dit eiwit PAH ontwikkeling beïnvloedt. Indien dit zo lijkt te zijn willen we ook de onderliggende mechanismen blootleggen die hiervan aan de grondslag liggen.

Om inzichten te verwerven in de betrokkenheid van het hogervernoemde eiwit in PAH zullen wij gebruik maken van een muismodel waarin we het ziekteverloop van PAH zo goed mogelijk nabootsen en waarin we de aanwezigheid van het eiwit kunnen uitschakelen. Het muisexperiment duurt in totaal maximaal 3 weken tijdens dewelke de muizen in een incubator onder lage zuurstof worden gehuisvest waarbij ze wekelijks ook nog een onderhuidse injectie krijgen van een stof die rechtstreeks op de longbloedvaten inwerkt. Na exact drie weken worden er onder verdoving nog eenmalig verschillende metingen gedaan om de functie van het rechterhart te bepalen. Deze metingen duren ongeveer een uur. Voor een deel van de muizen zullen die metingen al na 1 week worden gedaan. In beide gevallen worden er de dag erna eveneens onder verdoving gedurende een half uur drukmetingen gedaan in het rechterhart, waarna de muizen worden gedood op humane wijze voor verdere analyse van het longweefsel.

Om mechanismen te bestuderen van pulmonale arteriële hypertensie is een levend organisme nodig waarin dit ziektebeeld op volwaardige wijze kan nagebootst worden. Gekweekte cellen vormen geen goed alternatief voor dieren omdat in een kweeksysteem omgevingsfactoren die belangrijk zijn (zoals de bloedstroom, de aanwezigheid van andere cel types en het omliggende bindweefsel) niet op een volwaardige manier kunnen voorzien worden. Bovendien wordt de expressie van het eiwit waarin we in het bijzonder geïnteresseerd zijn vrijwel onmiddellijk uitgewist na het in kweek brengen van cellen waardoor het bestuderen van zijn rol belemmerd wordt.